معصومین (ع) آب را بهترین نوشیدنی در دنیا و آخرت، اولین آفریده، اولین چیزی که در قیامت از آن سؤال می‌شود و ... معرفی کرده‌اند. برخی روایات در این مورد عبارتند از:
رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: « خداوند 3 چیز با برکت را نازل کرده است: آب، آتش و گوسفند»[1]. پیامبر (ص) در این سخن کوتاه، جامع و پرمعنا ابتدا از آب نام می‌برد زیرا دو مورد دیگر نیز از وجود آب به هستی رسیده‌اند. اگر آب وسیله آتش را فراهم نمی‌کرد آتشی پدید نمی‌آمد و اگر منابع وجودی گوسفند را مهیا نمی‌ساخت گوسفندی وجود نداشت، پس برکت آب، حرف اول را می‌زند.
امام صادق (ع) فرمودند: «پایداری دنیا با سه چیز است: آتش، نمک و آب»[2]
امام صادق (ع) فرمودند: «برای زمین پایداری نیست مگر با آب (زمین بدون آب پایدار نمی‌ماند)»[3]
امام صادق (ع) فرمودند: «ای مفضل! بدان که اساسی‌ترین نیاز زندگی مادی انسان آب است و نان. بنگر که خداوند چگونه در این دو تدبیر کرده است: نیاز انسان به آب بیشتر از نیازش به نان است زیرا انسان آب را هم برای خوردن استفاده می‌کند و هم برای وضو، غسل، شستشوی لباسها، سیراب‌سازی حیوانات و آبیاری باغ و مزارع، از این رو آب خرید و فروش نمی‌شود»[4]
امام علی (ع) می‌فرمایند: «کسی که آب و خاک یعنی نیروی طبیعی دارد و نیروی انسانی خود را برای بهره‌برداری به کار نمی‌بندد و با فقر و گدایی می‌گذراند نفرین و لعنت بر او باد»[5]
امام رضا (ع) می‌فرمایند: «نام آب خشیه‌الله است، یعنی مخلوقی که از خدا ترسیده، زیرا خداوند با هیبت به آن گوهر نظر افکند و تبدیل به آب شد»[6]
امام علی (ع) فرمودند: «شریف‌ترین نوشیدنی، آب است»[7]. در جای دیگر می‌فرمایند: «بهترین نوشیدنی در دنیا و آخرت، آب است.»[8]
رسول اکرم (ص) فرمودند: «بهترین نوشیدنی در دنیا و آخرت آب و بهترین خوراکی در دنیا و آخرت گوشت و سپس برنج است.»[9]
از امام صادق (ع) نقل است که رسول اکرم (ص) فرمودند: «بهترین نوشیدنی بهشت آب است.»[10]
امام کاظم (ع) فرمودند: «بیشترین لذت در نوشیدن آب سرد است.»[11]
امام صادق (ع) فرمودند: «نخستین چیزی که خدای عزوجل از بنده‌اش سؤال می‌کند این است که آیا تو را از آب گوارا سیراب نساختم.»[12]
امام صادق (ع) فرمودند: «مزه آب حیات است و طعم نان قوت.»[13] امام (ع) با جمله طعم‌الحیات می‌خواهند اهمیت و ارزش آب را بیان نمایند، اگر مزه‌ای برای آب تعیین شود، غیر از حیات، مزه دیگر ندارد و در او بهترین طعمها و گواراترین لذتها وجود دارد، و با آشامیدن آن جانداران ادامه حیات می‌دهند و در صورت نبود آن زندگی مفهومی ندارد و نبود آن مساوی است با نابودی حیات.
محمد بن سنان گوید: «از امام صادق (ع) از اولین چیزی که خداوند آفرید سؤال کردم. فرمودند: اول چیزی که خداوند عزوجل خلق کرد چیزی است که همه اشیاء را از او آفرید. عرض کردم فدایت شوم آن چیست؟ فرمودند: آب.»[14]
جابربن جعفی از امام باقر (ع) روایت کرده است: «که اولین آفریده خدا چیزی بود که تمام اشیاء از آن بوجود آمد و آن هم آب است.»[15]
رسول اکرم (ص) فرمودند: «بدرستی که عرش خدا بر آب بود و چیزی پیش از آب آفریده نشده بود.»
محمد بن مسلم از امام باقر (ع) نقل کرده است: «همه چیز در اصل آب بود و عرش خدا هم بر آب قرار داشت.»[16]
از حضرت ابی‌عبدالله (ع) نقل است که فرمودند: «خداوند آدم را از آب و گل آفرید پس همت اولاد آدم در آب و گل است.»[17]
معصومین تعبیر «ماء معین» (=آب جاری) را بر امام غایب (ع) تطبیق کرده‌اند که در این صورت آن یک تعبیر کنایی برای رهبر آسمانی امت اسلام خواهد بود و استفاده از این واژه درباره امام زمان (عج)، که علم و عدالت جهان‌گستر او مایه حیات است، نیز خود نشانی از ارزشمندی آب است. هادیان شیرازی (1378)، در رساله خود با عنوان «موعود در قرآن: سلام بر مظهر آب روان»، تفسیر واژه آب در قرآن، را وجود مقدس ائمه (ع) و امام زمان (عج) می‌داند. نویسنده با توجه به آیاتی از قرآن، مانند آیه 21 سوره زمر و 30 ملک، که از آب به عنوان یکی از نعمتهای بزرگ الهی که انسان را به خداشناسی رهنمون میسازد یاد شده و همچنین برخی از روایات که در تفسیر آنها وارد شده به این نتیجه میرسد که همانگونه که زمین و طبیعت برای طراوت و بارور شدن نیاز به آب دارند و با جریان آب، روی زمین زیبایی و برکت نمایان می‌شود، روح بشر نیز در تداوم حیات خود، به چنین خوراک و آبیاری نیاز دارد و آن، انوار ائمه و نور امام عصر است که در دل انسانها جریان مییابد و پاکیها و زیباییهای معنوی را در جان و جامعه بشری جاری و ساری میسازند؛ چنانکه در زیارت امام علی (ع) آمده است: سلام بر تو ای مظهر آب روان.
[1] - فروع کافی ج 2 ص 231
[2] - تحف‌الحقول
[3] - علل الشرایع، ج 1، ص 101 و بحارالانوار، ج 61، ص 29
[4] - بحارالانوار، ج 2، ص 271
[5] - بحار، ج 23 ص 19
[6] - بحار، ج6، ص 113
[7] - بحارالانوار، ج 64 ص 240
[8] - وسایل‌الشیعه ج 25 ص 234
[9] - کنزالعمال ج15 ص 291
[10] - وسایل‌الشیعه ج 25 ص 234
[11] - فروع کافی ج 6 ص 382
[12] - وسایل‌الشیعه ج 25 ص 233
[13] - بحار ج 66 ص 441
[14] - بحارالانوار ج 5 ص 57
[15] - بحارانوار ج 5 ص 67
[16] - روضه‌الکافی ص 7695
[17] - فروع کافی ج 5 ص 337
از :abfa-qom
«انهم فتیة آمنوا بربهم و زدناهم هدی و ...»؛ آنها جوانانی بودند که به پروردگار خود ایمان آوردند و ما نیز بر هدایتشان افزودیم و ... (سوره کهف/ آیه 13و14) معروف است که اصحاب کهف صراف بودند صیرفی بوده اند. این سخن را به این معنی گرفته اند که کار آنها صرافی بوده است. ائمه ما علیهم السلام فرموده اند: در این نسبت که می گویند اصحاب کهف صراف طلا و نقره بوده اند اشتباه شده است.
نه «کانوا صیارفة الکلام» بلکه صراف کلام بوده اند صراف سخن، یعنی مردمان حکیمی بوده اند، مردمانی دانا بوده اند، نه صراف طلا و نقره، وقتی حرفی به آنها عرضه می شد، آن حرف را می سنجیدند.
و اما طاغوتیان بعد از فرعون کجایند؟ و چرا از کتاب خدا عبرت نگرفتند؟ آیا جهل و حماقت آنان، و عدم ایمان به خدای تعالی باعث شده که عبرت نگیرند؟
ادامه مطلب ...